Günter Kunert – Sabah Olurken
boş bomboş tüm sokaklar sabahın bu erken saatinde vuruyor pencere camlarına ilk pembe ışığı göğümüzün evler sıra sıra dizilmiş ardından külrengi taş duvarların geçiyorum önünden adım adım. çıkmışım koynundan, odandan, kapıdan, evden. bir gün ayrılmak dünyadan böylesine sıcakken daha kanım usulca soğuğa kaymak. gereğince yaşadığına inanarak.