Oktay Taftalı – Senlerle Söyleşi

her gün burada kapılar
sessiz harflerle kapanır
soluk almaz yürekler
karanlık gök ağırlığı olur
o çocuklar yetim
bu kadın dul
sokaklar yağmur yağmur gençliğim
sevgiye yangınız
benim belalı kentim İstanbul
ayrılığımız
ayrılığımız
ayrılığımız

bu beni doğrulayan en yasadışı yol

eşlik etmek zor sanırım gelemezsin
gönderirsen ama elyazısı bir gülücük
severim yeniden, yaşantımız öylesine kor
severim yeniden, dur, radyo tiyatroları susar
alamazlar elimden yorgunluğumu, duyma bunları
bilmemiş ol

ya da kimi zaman isyanlar girer koluma
burada isyanın doğulu adı
yani onur
ötede sevgi ve sen
ve bu dünyada deli gibi ben varım
azaltma beni n’olur
doğal hukuk gibi kutsaldır gözyaşlarım
resimlerin…
(hem şimdi pazar
gitmeliyim
anamın fileleri ağırdır, ayakları sayrı)
resimlerine türkçe öğrettim
renkleri beyaz bir öpüşle bitecek
ilk sevgiden beri biz
sürekli insan doğduk
ama onlar ilk kez
insan gibi ölecek
severim yeniden, beni sor
dünyanın doğusunda diyecekler
orada yazılır coşkularımın tarihi, görülmedik özlemlerim
uzun etme artık anlaman gerek
düğüm düğüm gırtlağım, sevgime atbaşı ölüm
ve o ölüme en derin mapustur
bu aykırı gözlerim