Ufuk Lüker
  • Ana Sayfa
  • Şiir
  • Öykü
  • Müzik
  • Sinema
  • Yazın
  • Görsel
  • Kişisel
  • Kitaplık
  • Ara
  • Menu Menu

Şunun için etiket arşivi: Oruç Aruoba

admin

Oruç Aruoba – Renklerim

in Şiir

Aklaşan grilikte duruyorum —
yeşilleşen mavilik
kararan saydamlık
azalan tirşe:
o mor
hiç olmadı
mı?

O tek renk
bulunmadı
mı?

Kızıltılı
kahve
rengi
*
Siyah
Beyaz.
Ah,
az —
hiç olmadım
mı?

Bulunamadım
mı?

admin

Oruç Aruoba – Mumun

in Şiir

Bütün ışıklara karşı geldi
yaktığın bu mum
Neyin nereden nereye geçişiydi
aktığım o mum
Bir aydınlık geçit, bir kedi
sakladığım o kurum
Zamanın ötesinde bir şimdi
sakındığım bu durum

admin

Oruç Aruoba – Havada

in Şiir

Burada
duvar ile direk
arasında asılı
sallanıyorum.

Kenarlarım yırtık
parçalarım sarkık
içim patlak.

Burada
geçmiş ile gelecek
arasında gerili
sallanıyorum.

Saatlerim çarpık
günlerim çatlak
yılım yitik.

Sözcükler gelip geçiyor içimden
anlamsızlığa doğru
eylemler geçip gidiyor elimden
çaresizliğe doğru.

Boşalıyorum
burada
hiçlik ile yokluk
arasında.

admin

Oruç Aruoba – Dalda

in Şiir

Buradayım:
Uyurum belki bir gün.

Belki bitiririm bir gün
delik deşik kozamı
dökülüp gitmeden bütün dut yaprakları
bir gün
bir güç bulur içimde
son bir gayretle
son salgılarımı gezdirir
deliklerimde tırtılım
tıkar gediklerimi.

O zaman
büzülür, dalarım uykuya –
eski beni yok edecek
yeni beni var edecek:
Bomboş, dopdolu
seslerden, esintilerden uzak
içinde gittiğim
oluştuğum.

O uyku:
Bembeyaz.
Benden önce de uyunmuş
benden sonra da uyunacak.
Simsiyah.
Korkulacak, özlenecek –
eskileri geride bıraktıracak
yenileri geri getirecek
o uyku.

O uyku:
Verimsiz, çiçek dolu.
Grilerden, renklerden uzak
içinde yittiğim
oluştuğum – olduğum
o uyku.

Uyanışı var mı, olacak mı
belli olmayan:
Belki çürüyüp kuruyup içinde
yiteceğim
belki kanat takıp içinden
çıkacağım
o uyku.

Herşeyi, herkesi geride bırakabileceğim –
yalnızca yeni ben, onun yeni gökyüzü
yeni kanatları, rengarenk
geniş, gergin.

Neleri, kimleri bırakıp ilerlediğim –
neleri, kimleri anımsadığım, özlediğim
belli olmayan:
hiç olmadığım, hiç olmayan
o uyku.

Hiç olmadı, belki hiç olmayacak
o renkli güçlü kanatlar
o hafif esintili uçuş
o aldırmaz bakış –
olmadı hiç:
olmayacak.

Zaten
tırtılım da kozam da
olmadı benim hiç –
kelebeğim, hiç:

Ben zaten
hiç olmadım.
Hep vardım oysa ki.

O uyku:
yok olmam ile var olmam arasındaki
köprü
beni en baştan yaratacak
dürtü –
hiç olmadı.

Hep vardım oysa ki:
Hep arayarak
dingin seslerden çıkıp gelecek
bir tınıyı:
Beni var edecek
kanat olacak
açılacak, yayılacak
acılı olacak
sevinçli
bir tını.

Hep olan
Hep olacak.

O tını:
Uykum boyu beni oluşturacak
sonra bırakacak varolmayı bana
uyandıktan sonra:
Yoktu
olmayacak.

Uyuyamadığım
uyanamadığım
o uyku:
olmadı
yoktu
olmayacak.

admin

Oruç Aruoba – Sokakta

in Şiir

Buradayım:
Yüzyıl oldu.

Önümden geçen yol
tıkandı
çevremdeki bahçeler
daraldı
içimde yaşan insanlar
azaldı:
Yalnızlaştım.

Buradayım:
Yüzyıl önce başladım
beklemeye.

Yavaş geçip gitme zamanı:
Dumanlar
isler, puslar
yağmurlar
sıcaklar, soğuklar
rüzgarlar
kemirdi her yanımı.

Tahtalarım birer birer çürüdü
boyalarım
parça parça döküldü
payandalarım
teker teker çöktü:
Yüzyıl oldu.

Yüzyıl önce:
Pırıl pırıl, yemyeşil
bahçem
bembeyaz, tertemiz
duvarlarım
cıvıl cıvıl, şen
odalarım
buradaydım.

Yaşıyordum –
yaşıyordu insanlarım.

Yüzyıl oldu:
Karanlık küf rengi
çevrem
kararmış, yıkık dökük
duvarlarım
kasvetli, kir-pas içinde
odalarım
buradayım.

Yaşamıyorum –
yaşamıyor insanlarım.

Buradayım.
Yüzyıl oldu.
Bekliyorum.

Yalnızım
burada.

Bekliyorum –
ilk çocuğun attığı
ilk taştan beri
bekliyorum.

Ne zaman gelecekler –
baltalarla, balyozlarla, keserlerle –

Yalnızım
burada
bekliyorum.

Ne zaman
gelecekler?

admin

Oruç Aruoba – Ay’ya

in Şiir

Yarımsın; ama tam karşımdasın
Tam karşımdasın; ve yarımsın…

admin

Oruç Aruoba – Yazılamayan Zaman

in Şiir

Herşeyi yazarım da
zamanı yazamam –
o yazar çünkü
beni.

Yazar beni
yavaş yavaş
özenli –
azalta azalta
görkemli –
sanki
dolduracakmış
olduracakmış
gibi.

Halbuki
sıyırıp düşürmüştür
tırnağımdaki çürüğü
parmağımdaki yarayı
kabuk kabuk
geçirmiştir –
geçerken, sanki
çoğalta çoğalta
yazarak
beni:
özenli
görkemli.

admin

Oruç Aruoba – Gündüz Yarasaları

in Şiir

I.

neyiz ki biz?
ilk ışınları görününce güneşin,
kaparız tepenin gözkapaklarını–
çam değiliz ki, kollarımız açık
ürpererek karşılayalım donuk ışığı.
gölgeler kısalınca çıkarız ortaya,
açıklıktır, aydınlıktır aradığımız,
parlaklıkta bulur gücünü görüşümüz.
tanımayız alacakaranlığı delen,
tepelerin arasından seçen bakışı.–
kör olmuş ışıktan gözlerimiz.
gündüz yarasalarıyız biz.

II.

geceyi düşleriz gündüzken,
geceyken de gündüzü–
yitirebileceklerimiz yitiktir
onlardan uzaktayken — ama
özleriz, döneriz yeniden
yitirmeden
yitirebileceklerimizi
yitiremediklerimize.
yitirebilirdik, deriz;
ama yalnızca bir fiil çekimi bu–
tutsaklıklara bağlamışız özgürlüğümüzü.
gündüz yarasalarıyız biz.

III.

sağlamdır düşünce temellerimiz,
ama altlarında kist vardır, sonra kum–
dururuz gerçi, sapasağlam, kalın
taştan duvarlarımızla, dimdik
ayakta; ama biraz su, bir sızıntı
kaydırır temellerimizi hemen.
duyarız yerçekimini hemen,
titreriz. sımsıkı, gergin
bağlar vardır
düşüncelerimizi ayakta tutan, ama,
ya temelsizse temeli
bütün bu bağları
bağlayan
bağın?
bağlantısızca bağlarız bağlarımızı.
gündüz yarasalarıyız biz.

IV.

yapacaklarımız vardır kocaman,
kocaman başarılar, yüce çağrılar; ama,
tutmadığımız bir eldedir aklımız,
bir son selamda, biz aceledeyken gönderilen–
nedir ki acelemiz, niyedir ki?
camın boşluğunu arayan kocaman
pervaneler gibi, kanat çırpan
ışığa ulaşmak için
çırpınan, camı kıracakmış gibi–
düşmanımızdır oysa ışık bizim,
kanatlarımızı yakan, kavuran–
aradığımız –ışıkta– nedir ki?
ışıktan gelir ölümümüz.
gündüz yarasalarıyız biz.

V.

hep bir dimdik, dümdüz dürüstlüktür duyduğumuz,
ama bir kuşku kurdu kıvır kıvır kemirir köklerimizi–
nasıl da kolaydır yalanlarımız, uydurmalarımız,
nasıl da rahat. iç sızlaması nedir bilmeyiz;
başedilemez gerçeklerimiz hazırdır çünkü hep–
kozasında mışıl mışıl kanat takınır tırtılımız,
sindire sindire yapraklarımızda açtığı delikleri.
övünürüz delik deşik, bölük pörçük
yeşilliğimizle — yenmiş bitmiştir oysa
büyüme noktalarımız, su çekmez artık
kök uçlarımız, dökülüp gitmiştir
taç yapraklarımız artık.
nasıl da yabancı topraktan baş uzatmış taze fide bize.
gündüz yarasalarıyız biz.

VI.

bir görsek andığımız yüzü,
tanır mıyız? –tanır mıyız
sevdiğimizi, bilir miyiz neydi–
sevdik mi, seviyor muyuz?
yürüyüşü, saçının dökülüşü–
anımsar mıyız, anımsıyor muyuz?
bir anıdan başka nedir ki sevgimiz?
gündüz yarasalarıyız biz.

VII.

koy başını omuzuma yine.
aldırma, söylenmeden kalsın
düşünülmedikler, bilinmedikler — bırak
unutulsun geridekiler, özlensin ileridekiler — bırak
yansısın camda donuk ışık, usulca ışıldarken
sabah, aydınlanırken uçup geçen yeşillik.
gel — uyuyalım güneş görününce,
aşınca tepeyi göz kamaştırıcı ışık.
uyanacağız nasılsa, dikelmeden ışınlar,
dümdüz, aklaştırıcı olacak yeniden bakışımız.
ama şimdi — sanki sevdalı gibiyiz şimdi,
sanki karanlıkta sezinledik aydınlığın başladığı yeri–
şimdi kurduk sanki geceyi gündüzle,
şimdi kuruttuk sanki gündüzü geceyle–
aydınlığın karanlığında görür gözlerimiz.
gündüz yarasalarıyız biz.

admin

Oruç Aruoba – Gidiyorsun

in Şiir

Gidiyorsun:
Bütün ışıklarımı göndersem seninle
Aydınlanır mısın?
Gidiyorsun:
Bütün sevinçlerimi göndersem seninle
Mutlanır mısın?
Gidiyorsun:
Bütün hüzünlerimi göndersem seninle
Üzülür müsün?
Gidiyorsun:
Bütün acılarımı göndersem seninle
Yıkılır mısın?
Ben
Üzüntülü ve yıkık
Kalırken
Sen
Aydınlık ve mutlu
Git
Işıklarımla ve sevinçlerimle:
Üzülme
Yıkılma
Aydınlan
Mutlu ol.
Bırak bana,
Hüzünleri, üzüntüleri
Acıları, yıkımı?
Al götür
Işıkları, aydınlığı
Sevinçleri, mutluluğu.
Gidiyorsun:
Bütün kendimi göndersem seninle
Götürür müsün?

admin

Oruç Aruoba – Özlediğin Gidip Göremediğindir

in Şiir

Özlediğin, gidip göremediğindir;
ama, gidip görmek istediğin

Özlem, gidip görememendir; ama
gidip görmek istemen

Özlediğin, gidip görmek istediğin-
ama gidip göremediğin

Özlem, gidip görmek istemen-
ama, gidememen, görememen;
gene de, istemen

admin

Oruç Aruoba – Geldim

in Şiir

Oraya geldim –
oradan gittim:
Öylesine yakındık ki.

Dalından kopardığım yeşil elmanın
iki yarısı değil
hepsini yediğin kendisi gibi.

İçinden geçtiğimiz kokulu karanlığı
delip geçen parlak ışığım gibi.

Koyu yeşillikler içindeki evin
gözümüze çarpıveren
sarı sıcak penceresi gibi.

Ayaklarımızın altında kıpırdanan
serin denizin parıltıları gibi.

Öylesine yakınız ki
oraya geldim –
orada olacağım.

Yorgun musun?
Yattın mı?

Uyu –
düşünme beni.

admin

Oruç Aruoba – Denizde

in Şiir

Aldanma
orada
yağmur bekliyor seni:
şimşek, yıldırım, fırtına
soğuk.
Burada
ılık güneş, dingin deniz, serin rüzgar
aldatmasın seni:
Tufan
bekliyor orada seni.

Aldatma kendini:
olmayacak Nuh’un gemisi
kurtaracak seni –
uçacak güvercini
getirecek yaprağı
olmayacak.

Sular akacak
çağlayacak, kabaracak
dolduracak her yerini
sürükleyip
götürecek
seni

Aldanma
orada
yıkım bekliyor seni
gürültü, çöküntü, göçük
deprem.
Burada
sakin ses, sıcak taş, sağlam duvar
aldatmasın seni:
Ölüm
bekliyor orada seni.

Aldatma kendini:
olmayacak İbrahim’in koçu
kurtaracak seni –
indirtecek bıçağını
sağaltacak yüreğini
olmayacak.

Acılar akacak
çağlayacak, kabaracak
dolduracak her yerini
sürükleyip
götürecek
seni

Aldanma
aldatma kendini
aldatmasın seni
burada
boşluk –
yokluk
bekliyor orada seni.

admin

Oruç Aruoba – Burada

in Şiir

“Şimdi buradayım
biraz önce yoktum”

hiç
bir
şey
yok

Önce, oldu:
kıpırdandı
belirsiz –
bir şiddetli boşluktan
tatlı bir özleme doğru.

Belirsiz.

Sonra, oluştu:
devindi
kesik kesik
sabırsız –
bir sevinçli duyumdan
ılık bir beklentiye doğru.

Kesik kesik
sabırsız.

Derken, doldu:
yayıldı
güçlü güçlü
kocaman
aldırmasız –
bir gerilimli doygunluktan
dingin bir sancıya doğru.

Güçlü güçlü
kocaman
aldırmasız.

Şimdi, doğdu:
patladı
çığlık çığlığa
nefessiz
yırta yırta
acımasız –
bir tatlı özlemden
şiddetli bir boşluğa doğru.

Çığlık çığlığa
nefessiz
yırta yırta
acımasız.

Şimdi burada:
biraz
önce
yoktu.

admin

Oruç Aruoba – Kendi Olarak Sana Gelen

in Şiir

Kendi olarak, sana gelen-
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen-
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen-
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan- –
O, işte…

Site içerisinde ara

@ufukluker'i takip et

RSS Son okuduklarım

  • Küskün Kahvenin Türküsü
  • Basit Bir Olay
  • Dördüncü Protokol
  • Kırmızı Han (La Comédie Humaine #82)
  • Şeytan
  • The Death of Ivan Ilyich

Site istatistikleri

  • 1
  • 403
  • 328
  • 7.742.688
  • 3.071.794

Etiketler

Günter Kunert Fethi Giray Cevat Şakir Kabaağaçlı Faruk Nafiz Çamlıbel E. E. Cummings Murathan Mungan Edip Cansever Behçet Necatigil Sennur Sezer Behçet Aysan Ataol Behramoğlu Ömer Bedrettin Uşaklı Füruğ Ferruhzad Ahmet Ada Gülseli İnal Can Yücel Jose Marti Seyhan Erözçelik Orhan Kemal Mehmet Başaran Turgay Fişekçi Fakir Baykurt Bekir Yıldız Oruç Aruoba Kemalettin Kamu Özge Dirik Mehmed Kemal Philippe Soupault Attila İlhan Kemal Özer Fang Vei Teh Suat Vardal Talip Apaydın Kostas Kleanthis Cahit Irgat Sezai Karakoç Fazıl Hüsnü Dağlarca Özdemir İnce Cahit Sıtkı Tarancı Suat Derviş Cahit Külebi Jesus Lopez Pacheco Metin Eloğlu Sait Faik Abasıyanık Orhan Murat Arıburnu Pablo Neruda Ahmet Necdet Nikola Vaptsarov Gabriel Celaya Cahit Zarifoğlu Gülten Akın Federico Garcia Lorca Adnan Özer Altay Öktem Ingeborg Bachmann Enver Gökçe Adalet Ağaoğlu Abdülkadir Bulut Bertolt Brecht Yaşar Miraç Aziz Nesin İsmail Uyaroğlu Memet Fuat Türkan İldeniz Nihat Behram Arif Damar Erdal Alova Ece Ayhan Asım Bezirci A. Kadir Miguel Hernandez Şükran Kurdakul Birhan Keskin Ahmet Muhip Dranas Oğuz Atay Süleyman Nesip Nicolae Dragos Yorgo Seferis Zafer Ekin Karabay Yılmaz Güney Yaşar Kemal Bedri Rahmi Eyüboğlu Sabahattin Kudret Aksal Suat Taşer Necati Cumalı Paul Eluard Hasan İzzettin Dinamo Eugene Guillevic Ziya Osman Saba Vecihi Timuroğlu Celal Sılay Salah Birsel Şükrü Erbaş Asaf Halet Çelebi Oktay Rifat Ümit Yaşar Oğuzcan Yannis Ritsos Conrad Aiken Ahmet Oktay Özdemir Asaf Akgün Akova Turgut Uyar Kutsiye Bozoklar Ercüment Behzat Lav Bejan Matur Müştak Erenus Barış Pirhasan Nahit Ulvi Akgün Yılmaz Odabaşı Mehmet Yaşin Rıfat Ilgaz Liana Daskalova Sandor Forbath Metin Demirtaş İbrahim Karaca Enis Batur Refik Durbaş Louise Gareau Des Bois İlhami Bekir Tez Afşar Timuçin İsmet Özel Erdal Öz Behçet Kemal Çağlar Cevdet Kudret Tevfik El Zeyyad Bilgin Adalı Abdülkadir Budak Berin Taşan Dido Sotiriou Kenneth Rexroth Ahmet Telli Lale Müldür Hasan Basri Alp A. Hicri İzgören Kemal Burkay Konstantinos Kavafis Adnan Yücel Sabri Altınel Ozan Telli Heinz Kahlau Sabahattin Ali Cengiz Bektaş Orhan Veli Kanık Hasan Hüseyin Korkmazgil Neşe Yaşın Nazım Hikmet Özkan Mert Blas De Otero Resul Rıza Haydar Ergülen Sinan Kukul Arkadaş Z. Özger Süleyman Çobanoğlu Yi Men Sandor Petöfi Ülkü Tamer Halim Şefik Güzelson Hasan Biber Oktay Taftalı Cemal Süreya Kerim Korcan Goethe Yaşar Nabi Nayır Vyaçeslav Ivanov Melih Cevdet Anday İlhan Berk Tove Ditlevsen Metin Altıok Vladimir Mayakovsky Ahmed Arif Feyzi Halıcı Hilmi Yavuz Vedat Türkali Vasko Popa Kahraman Altun Peter Abrahams Ahmet Erhan Louis Macneice Konstantin Simanov Sun Yu-T'ang
by Ufuk Lüker
  • 500px
  • LinkedIn
  • Youtube
Sayfanın başına dön