Hasan Biber – Ben Sende Olanı Sevdim
ben seni değil,
ben sende olanı sevdim!
güneşe gül,
yıldızlara karanfil
dikmek gibi bir şey!…
yakamozlar vururken koylarımıza
martılar söylerdi türkülerimizi…
sarmalarken gökkuşağı bedenlerimizi…
biz aşk oynardık.
bir gülüşün,
bir gözlerin kaldı bende.
yaşayamadıklarım kaldı sende!
imgelere yüklü
duygu kervanı…
her adımı yangın,
türküler yangın,
notalara mısraların isyanı!
dinmeyen, dindirilmeyen fırtınaları;
gözlerinde,
uysallaşır gözlerim!
ben tutkuyu değil,
ben tutulmuşluğu sevdim!
eylül’de çiçeklenmek,
maviliklerde gezinmek gibi bir şey!
“dev gibi büyük
ve akıl almaz bir güç;
muştuluyor gönlün hecesinde,
bir gün doğumunu.
ve işte bu sevdalardır,
bu gücün ezgileri…
vurguları dalga dalga,
gölgeler yayılan.”
çok zamanlar oldu,
çok zamanlarda geldim.
bir yanım ışık seli…
bir yanım mavi coşkular…
muştu geldim!
haydi kalk,
gücün var;
diriltebilirsin rüyaları…
haydi kalk,
yollar var
“kadife tenli zamanlara”…
kanatlı rüzgarlarında hayat!
sarıl
“asmin” kokularında,
doğ…
doğan güne gülümse!
ben seni değil,
ben, sende olanı sevdim!
güneşe gül,
yıldızlara karanfil
dikmek gibi bir şey!…