Ozan Telli – Aşka Amin
serilmiş gözlerine çiy düşmüş çimenler
şiir dökülüyor eteklerinden
kokun ilkbahar
narçiçeği gibi çılgın açmış elvan dudağı
seherin
gökte kırlangıç düğünü
sazlıkların sonsuz senfonisi yerde
sabırsız toprakta tohum dalda tomurcuk
içimdeki coşkulu çocuk
koşuyor kırda
belli ki sevda iklimidir iklim
fikrim çelinmiş
başımdan gitmiştir aklım
deliyim
ne denli ulusun sen
ne denli uysal
çözülür sesinle düğüm
su durulur
sarılır gül yaprağıyla yaram
erince erilir
barışır yıldızım yıldızlarla
sis lambam deniz fenerim
şaşkına dönerim
kervankıran’a kanarım
yiterim yitikler ülkesinde sen olmasan
olmasa selamın sabahın
akşamlara haps’olurum
süzülür hüznüm gecelerden
kıvranırım acılardan
selviler gibi içlenirim
yel değdikçe dalıma
seni tanımadan önce
siyah beyazdı düşlerim
hep tersine giderdi işlerim
tekerim taşa değerdi
erken batardı gün
geç doğardı
alanlar ıssız
sokaklar sağırdı
duyuramazdım sesimi
oysa şimdi
kuş cıvıltısı dalımda
memleket türküsü dilimde
ve seni düşündüğümde
sıyrılıyor ay buluttan
yaşama sevinci ve umuttan
alıyorum payımı
yeni bir şarkıya başlıyorum sonra
ey sevgili seninle
tükeniyoruz şiire
budur çünkü en büyük din
aşka amin
şaraba şükür
yaşayıp gidiyoruz işte.