I

(Kimine aşktır yaşamdır kimine, ama nisan
bir isyandır senin sessizliğinde.)

Adını yasak metinlerde buluyorum
bir devrin silsilesinde adını ve namını

Bazen mistik bir güç gibi misyonerler gizliyor
bazen bir kitap gibi entellektüeller ve işçiler

Adını yasak metinlerde buluyorum
bir başka devrin kafesinde yasak ve yaslı

Gizleniyorum bir düş gibi kaçarak gerçekten
gizlendikçe küçülüyorum ve katılıyorum yasına

Adına düşler kurmalıyım ve ülkeler
şiirler yazmalıyım adına

II

(Ekim uğrun uğrun büyür nisanla ve belki de
her sonbahar bir ilkbaharla.)

Edebiyatın harabe yollarında tanığı oldum
takdis edilen bir hayata biatın

Ama Petersburg Leningrad’ı doğurmadan
Kronstadt’ta burkuldu saltanatım

Şimdi taze yenilgiler bekletiyorum
pirüpak yenilgiler,bayat yengiler peşinde

Bir ozanı yanlış dizelerle sorguluyorum
ve şimdi herkesi kendi çarmıhında geriyorum

Ey ülkeler mimarı.Ülkeler ve imgeler mimarı
Potemkin’de gölgemi görüyorum, gölgeni görüyorum

III

(Çekip gitmeli artık arkada birşey bırakmadan.
Yeni serüvenlere girmeli insan, nisan nisyan ol-
madan)

Gitmenin bütün adresleri değişiyor
intihar ediyor paranoid tanrıları evrenin

Ve değişiyor kalmanın bütün tarifleri
kuramları takvimleri değişiyor eylemin

Ve ben saklıyorum bir giz gibi bu serüveni
duldalarında tarumar düşlerim

Saklıyorum bir aşk gibi pusarık geleceğine
henüz yoğrulmamış bu toy derdimin

Çünkü benim düşlerim, benim yüzyıllık düşlerim
yüzyılın başında eylemindi senin.

Rüzgârla bozduğun sessizliğini dinledim;
seni bırakan yaprağın sesini, kuma dokununca
ve çölde çizilmiş bir ağaç gibi resmini.
oysa süngerde kalmış damlasıydım sana
ulaşamayan suyun, yanında üşürken uyu-
yordum gözlerimde seni ve öylesine sustun
kuytusunda uykumun.
kumunu içine saklayan bir saatti çöl-
de bulduğun; ters çevrilmedikçe çalışmayan.
belki giden zamanı geri getirmekti
istediğin, saatini bana bırakıp gitmekti. sanki
bilmiyordun çölün kuma göre değil sana
göre yalnızlık olduğunu, yine de yanıbaşıma
kurdun bu saatli kumu.
bu yüzden uyanamıyorum, üstelik bilmiyorum:
hangi gerçek için bölmeliyim uykumu?

Üstüne yaşamın serdiği perdeyle
Geliyor ipi kadın, inceldiği yere
Acısını asıyor ve bakıyor üstünden
Perdenin: evreni beyazlarcasına
Kirleniyor çamaşırı işçinin
Sonra yıkıyor onları karısı ve asıyor
Kendisini de asarak aynı çamaşır
İpine. İçi kirli su dolu çamaşır
Leğeni kalıyor geride. Bir de umudunu
Kağıttan bir gemiye yükleyen
Ve suda yüzdüren çocuk

I

Sen uzakta bir ülkesin

Köylerin bırakıp gider dağlarını
bir çocuğun uykuları gibi bölük bölük
bir gebenin sancıları gibi ansızın

Sen uzakta bir ülkesin

Ya sen benim sürgün kalbim.
nerdesin!..
nerdesin!..

II

Düşün eylemle
Fırat’ın Dicle’yle seviştiği an
yaramaz bir çocukluktur coğrafyam
dilim kilitli
kalbim uzak bir sığınaktır şimdi

Verilmezken’bir karışı bile’ kutsi kumların
erdem ve tarihsel görkem adına
bütün özlemleri alınır
düş ülkesinde çocukların

Oysa masalları sürgündür
korkuları kördüğüm
ve ben küskünüm
güneyde dilsizdir küskünlüğüm.

III

Buradan hergün
keder yüklü bir tren uğurlarım
Hazro yüklü
Silvan, Ergani, Lice yüklü
Ve buradan hergün
telaş yüklü bir kuş havalanır
kimliğine ve kimsesizliğine

Sen benim dilimle konuşursun
ben gözlerinle ağlarım senin
dilim kilitli
kalbim uzak bir sığınaktır şimdi.

IV

Küskünüm.
Doğuda dilsizdir küskünlüğüm

Acısı anlatılmayan binlerce kadın
yürür orada
sıyrılıp yılların yasından
ve gerçeklik coğrafyasından
düşler ülkesine

Yürür orada
adım
adım
acısı anlatılmayan binlerce kadın.

V

İmgelem atlasının sınırları yok
sınırlardan sonra yok acısı kaderin
anısı yok
geçmişi yok kederin, geleceği yok

Yürü orada
düşler ülkesindesin yürüdükçe
yürüdükçe düşlerin gerçekleştiği yerdesin

Dilim kilitli
kalbim uzak bir sığınaktır şimdi