adımı unuttum
adı olmıyan yerlerde
ne in
ne cin
ne beni adem
zamanlar içinde
kuşlar uçuyor
kervanlar geçiyor
bir iğne deliğinden
çarşılar kuruluyor
sarayları oyuncak
insanları karınca şehirler
zamanları gördün mü
bir iğne deliğinden
adımı unuttum
adı olmayan yerlerde
geçip gidenlere bakarak
çin kadar uzaklardan
cankadar yakından
sen bir masal kızısın
dün
çinden gelmiştin
bugün
lizboa’dan
yüzünde tarçın kokusu
gözünde cin
bir gün buradan gidersin
mariyya
can kadar yakın
çin kadar uzak
lizboa boyalı haritalarda kaplanır
bir gün buradan gidersin
mariyya
aynalarda seni ararım
bu şehirde seni ararım
bu dünyada seni ararım
mariyya
vakti geldi kunala
dünyayı göreli çok oldu
tam kırk yılda seni buldum kunala
bu can tenden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir kerecik sevmek çok değil
simsiyah saçların var kunala
kemiklerine yapışık etlerin var
bir gün dökülecek
kunala kuşu gibi gözlerin var
bir gün sönecek
kunala
bu etlerin arkasında güzelliklerin var
benden başka kimse bilmeyecek
bu can içimde kuştur kunala
seni görünce titrer
bu can gözümde mahabbettir kunala
seni görünce yanar
bu can burnumda soluk olur kunala
uçar gider
bu can benden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir tek seni sevmek çok değil