Paul Eluard – Acının Başkenti
gözlerinin eğrisi dolanıyor yüreğime
bir dans, bir dinginlik çemberi
zamanın aylası, gece beşiği ve güvenli
ve eğer hiçbir şey kalmadıysa aklımda yaşadığımdan
gözlerinin her zaman görmediğindendir beni
yaprakları günün ve pembe şarabın köpüğü
rüzgarın sazları, kokulu gülücükler
işık dünyasını saran kanatlar
gökyüzü ve deniz yüklü gemiler
gürültü avcıları ve renk kaynakları
tanların kuluçkaya yattığında doğan kokular
yıldızların samanı üzerinde yatan
saflığa bağımlı gün gibi tıpkı
dünya da bağımlıdır senin tertemiz gözlerine
ve akar bütün kanım bakışlarında senin.