A. Kadir – Benim En Küçük Hakkım

birazdan ılık, tatlı uykular sarar bakarsın,
bakarsın sırtıma bir sıcaklık gelir,
birdenbire bakarsın,
karanlıklar ortasında başlar tutuşmaya
benim anadan doğma insan tabiatım.

birazdan ılık, tatlı uykular sarar bakarsın,
bakarsın sırtıma bir sıcaklık gelir,
bakarsın ne böyle sessiz sedasız yaşamaya mahkumum
ne böyle sensiz yaşamaya mahkum.

sen ve ben,
bir de kocaman güneşleri
ve aydınlık denizleriyle
o sarışın, mavi şehir.

ben cigara içerim,
kitap okurum,
sana bakarım ben.
sen oturmuş yemek hazırlarsın.

birazdan ılık, tatlı uykular sarar bakarsın,
bakarsın sırtıma bir sıcaklık gelir.
birdenbire bakarsın,
senin yanan saçlarında ve ellerindedir
benim ağlayan elim.

sanki ne lüzum vardı böyle uykulara,
sanki ne lüzum vardı, güzelim?

benim en küçük hakkımdı seni sevmek,
ellerinden, çenenden tutmak senin,
beraber yemek yemek,
beraber bakmak sulara,
yürümek geceleyin.