A. Kadir – Siperde

“Cephedekilere ithaf ederim.”

Şimdi sen;
yolda yolcu,
denizde rüzgar,
gökte ay yürürken,
kimbilir neler düşünürsün:
Elinde ağ,
başında kasket,
— bir tasavvur et
ufuklarda hürsün.

Anan;
değneğine dayanmış,
kolunda bir bağ sepeti,
kilise yolundadır.

Baban;
dudaklarında gemici türküsü,
saçlarında rüzgar,
birşeyle meşgul.

Bakarak başı üstünde uçan martılara,
hiç kimsenin düşünmediğini söyler
mavi göklere doğru bağıra bağıra,
yuvarlak yüzlü bir çocuk.

Ve karın;
deniz suyu ile taranmış başı,
rüyalı bir gecenin sabahında
siler evinin camlarını
güneşe karşı.