Badi Assad
içindeki tutkuyu sesine ve çaldığı çalgılara yansıtmayı başaran latin amerikalı müzisyen. geleneksel brezilya müziğini gizemli bir dünya müziğiyle birleştirebiliyor. sonuç olarak ortaya sıradışı bir solist, gitarist ve perküsyonist çıkıyor.badi assad, sao paulo yakınlarındaki sao joao da boa vista kasabasında doğar. ailesi, daha sonra ünlenecek olan ağabeyleri sergio ve odair*‘in müzikal gelişimi için bir süre sonra rio de janeiro’ya taşınır. ailenin, iki çocuğun gitar sevdaları yüzünden büyük kente göçmesi, küçücük kasabada çılgınlık olarak değerlendirilse de anne angelina ve baba jorge çocukları için herşeye hazır olduklarını gösterirler.
badi sekiz yaşındayken kendisine yamaha’nın çocuklar için yaptığı bir org hediye edilir. parmakları büyüdüğünde orgu bir tarafa bırakıp mandolin çalmaya başlayacaktır. 14 yaşında gitar çalmaya başlayan badi bir süre sonra rio de janeiro üniversitesi’ne gitmeye hak kazanır. 1984 yılında “concurso jovens instrumentalists for young musicians” ödülünü kazandıktan sonra kendi kariyerini çizmeye başlar.
1987 yılında uluslararası villa lobos festivali‘nde en iyi brezilyalı gitarist ödülünü kazanır. bir yıl sonra yalnızca brezilya’da yayınlanan danca dos tons albümü çıkar. gitarın yanısıra; yine en az onun kadar başarılı olduğu sesi, ağız perküsyonu * ve ritmik vücut perküsyonu * badi’nin çıkışını hızlandırmıştır.
kanımca en büyük başarısı her şarkıda, her albümde, her konserde gitara yeni bir soluk katmasından geliyor. gitarı her defasında bize yeniden, yeni seslerle anlatmayı başarabiliyor.
düş, umut, yetenek, başarı… badi assad sanırım bunlarla özetlenebilir. küçük bir sürprizle de karşılaştım dinlerken badi’yi. amelie filminin akordiyondan taşan ezgilerini yorumlamış gitarıyla.
dünyayı sevmek için güzel nedenlerden biri badi assad.
diskografi:
solo (1994)
rhythms (1995)
echoes of brazil (1997)
chameleon (1998)
dança das ondas (2004)
verde (2005)