Cemal Süreya – Yarımada

zaman mı? değil zaman.
akan zaman değil mesafelerdir.

güneşin çekici yukarıda
suyun bıçağı aşağıda
krom alçakgönüllü, bakır utangaç,
ağaç: bir damla iki kıvılcım arasında.
rüzgar bilmiyor nereden eseceğini
sınırlar kesik,
yerleşme yerlerinde balkıma*.

biz kırıldık daha da kırılırız
ama katil de bilmiyor öldürdüğünü,
hırsız da bilmiyor çaldığını
biz yeni bir hayatın acemileriyiz.
bütün bildiklerimiz yeniden şekilleniyor,
şiirimiz, aşkımız yeniden,
son kötü günleri yaşıyoruz belki
ilk güzel günleri de yaşarız belki
kekre bir şey var bu havada
geçmişle gelecek arasında
acıyla sevinç arasında
öfkeyle bağış arasında

biz kırıldık daha da kırılırız
doğudan batıya bütün dünyada
ama kardeşin kardeşe vurduğu hançer
iki ciğer arasında bağlantı kurar
büyür, bir gün, zenginleşir orada
çünkü ali’yi dirilten iksir de saklı
hasan’a sunulmuş ağu da,
granitin de olur bir okyanus diriliği
nehirler daha uysal akar,
bir çiçek nasıl açılıyorsa kendiliğinden
bir kuş nasıl uçuyorsa
öyle sever, çalışır insan
kıraçlar çarptıkça dağlara
gül göçürür şafağından
doğanın altın şafağından
insanın altın şafağından
tarihin altın şafağından

biz kırıldık daha da kırılırız

kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza.