Kemal Özer – Bir Yol Ayrımındasın

ellerini aç ve bak avuçlarına
soğumadan anısı şahin aydın’ın
ey gece bastırmadan evine dönüp de
kol demirini vurdu mu kapısının ardında
güvenlikte duyan kendini!

ey “ölüm nereden ve nasıl gelirse gelsin”
diyenlere övgüyle yüreğini açan,
ama kendi içinde boğan kendi sesini,
gücünü başkasının gücüne katmayan
sana sesleniyorum, bak avuçlarına!

kışkırtmasın diye daha azgın günleri
kaygıyı çıkaran cesaretin karşısına,
karanlığı koyultmasın diye biraz daha
nicedir esirgeyen içindeki direnci
el ölçülü yurttaş, bu sözüm sana!

sanma ki bağışlayacak kendini aldatmanı
senin de hakkından gelmeyecek bu karanlık
bu sarılan el hüseyin örek’in boğazına,
kalleşçe vuran bu kurşun kerim yaman’ı!
sanma ki güvenliktesin kapını kapatınca!

öyle bir yol ayrımındasın ki artık
mümkün değil tek başına savunman hiçbir şeyi,
ya kalmana boyun eğeceksin ayaklar altında,
ya alacaksın direnenlerin yanında yerini
sahip çıkmak için yaşamın aydınlığına!