Şükrü Erbaş – Anlıyor Musun

zaman buldukça uğra
tek neşem bu benim
beklemek ve bulmakla yaşadığım
dili tutulmuş bu şaşkın sevinç.
eşyalar geri çekiliyor sen gelince
bir ayrıntı gibi içinde kaybolduğum
sığ ilişkileri günlerin
geri çekiliyor, dudaklarıma kadar
yükselen sıkıntı suları
tutunup kirpiklerinin ışığına
mavi bir kıyıya çıkıyorum
kurtuluyorum boğulmaktan.
aldığım soluğu duyuyorum, varlığımı
dünyanın benim için de var olduğunu.
gülümseyen ve bağışlayan
bir genişliğe dönüyor içimdeki keder
dumanı kalkmış karlı bir dağ gibi
açılıp aydınlanıyorum güneşinle
inanıyorum yeniden sevgiye ve güzelliğe.
aralarından ilgisiz geçtiğim insanlar
-telaşlı, dalgın, uzak-
daha bir dost görünüyor, daha bir sıcak
içlerinden biri olduğumu duyuyorum
iyi gözle bakabiliyorum herşeye
gelişin hayata bağlıyor beni
anlıyor musun
zaman yarat ve uğra