Ülkü Tamer – Yazmasında
Yazmasında bozkır uzanır.
Acısını dolar saçlarına.
Kasketinde kar ateşi.
Agilinde kurşun anısı taşır.
Arkadaştır
Doğan günle, batan günle
Güneşin her türlüsüyle
Ayın hilaliyle, ondördüyle
Gökte kalanıyla yağmurun
Selin savrulanıyla
Dikenin tırnak kadar gölgesiyle
Irmağın parmak kamaştıran taşıyla
Arkadaştır dağın efsanesiyle.
Mintanında sürüler otlar.
Rüzgarı yerleştirir derisine.
Yakasında küf böceği.
Sakosunda bebe kaçağı taşır.
Kardeştir
Kuzuyla, canavarla
Yol tüketen merkeple
Devenin resmiyle, kendisiyle
Kanat vuran sevdasıyla şahinin
Cerenin türkülenmiş sesiyle
Kumrunun dem çekeniyle
Yaralı toynağıyla atın
Kardeştir Şahmeran’ın masalıyla.
Çarığında sabır taşı büyütür.
Tohum eker ayağına.
Çorabında dut kurusu.
Şalvarında mayın tarlası taşır.
Candaştır
Sabah gözleyen nineyle
İstasyon görmüş oğulla
Tükenen tarhanasıyla gelinin
Sağdıcın borç bulanıyla
Komşunun ağıt dokuyanıyla
İçine ağu katılmış tuzla
Alın yazısını çatlatan kuraklıkla
Candaştır elinin emeğiyle.
Şiir bilmez, ama şiirin hasını taşır.