Ahmet Erhan – Kırpıntılar

1
İstanbul… Sen nerelisin hemşerim?

2
Şu hayatta aldığım mesafeyi
Ayaklarımı bitiştirerek uzun uzun ölçtüm
Sonra penaltı çektim gelmişime geçmişime
Baktım çoktan gol olmuş

3
Bir yılkı atı gibi çekildim şehrimden

4
Betimden soldum, benzimde kaldım

5
Kalbim bir fay hattı gibi kırık dökük
Yalnızım değilsin, benim o yalnızlık

6
Çavuşum bak bugün aylardan temmuz
Beni azıcık katıksız uyuturmusun

7
Benim telefonum Sanskritçe çalıyor

8
Bir gün adım İstanbul’la anılacaksa
Beni iyice derine gömün

9
Üstü verilmeyen paralar gibi kaldım

10
İçinde “inleyen nağmeler” olan o sandığı
Açmadan denize bırak artık

11
Binlerce kalem bombalıyor önümdeki kağıdı
Yazacak yer bulamıyorum

12
Düz ayak geçtim şu ömrü
Siz çatılarda güvercinlerle takla atıyordunuz