Cahit Külebi – Gözleri Özgürlüğün

her gün karanfil kokmazdı
her bulut taşımazdı yağmur.
dalgalar düşmandı gözlerine,
gözleri nar çiçeği…

güneşi sağardık her bağbozumu
yön yitiren tarla kuşlarıydı gülen.
eski çerçeveli fotoğraflardan.

çocuklar çığlıklarla doğardı
çocuklar su.
çocuklar dalgaları taşırdı okyanuslardan
ve kuş üzümlerini
babil’in asma bahçelerinden…

yük katarları geçiyordu
tutsak kadınlar dolu vagonlarda.
yük katarları, mevsimler gibi hızlı…
geçiyordu.

açmaz mıydı menekşeler yeniden?
kumsala yazılı aşklar siliniyordu.
kilimler dokuyordu güz yaprağı
kaç kez sebil etmişti geceyi kül rengi akşamlardan
dudakları silinmişti yine de
dudakları fırtınalardan.

kim yazardı tarihini ölümsüz sevilerin
elleri olmasaydı.
elleri baş kaldıran…

her gün karanfil kokmazdı
her bulut taşımazdı yağmur.
dalgalar düşmandı gözlerine,
gözleri nar çiçeği.

yük katarları geçiyordu.
posta trenleri, ekspresler
kampanalar çalıyordu giz mavisi istasyonlarda
posta trenleri yorgundu taşımaktan gözlerini.

ne çok gözleri vardı özgürlüğün
dalgaların silemediği…