Cemal Süreya – Dilekçe

sokağımsan
ben anahtarı çevirdiğim zaman
kapanan evin kapısı değil,
senin kapın olsun açılan.

adresimsen,
mektuplarım doğru dürüst gelsin;
iki kişi telefonla konuşurken
olmayalım hemen üç kişi.

kentimsen,
başka kentler de girsin araya;
daha bir sevinçle katılayım,

şenliğimsen.
herşeyi yaz tarihimsen,ama her bir şeyi;

dilimsen,
sen de koru biraz dilliğini.

düşüncemsen,
kızkardeşim pencereyi açsın;
sorguçlu bir ışık aracılığıyla
günyenisi dolsun içeri.

uzat saçlarını frigya,
yarimsen,
yurdumsan;
söz ver anadolu!