Sun Yu T’ang – Yakınma

sözde beni sevdin, ne uydurma bir sevgiydi o öyle,
bir kırlangıcın göle dalması denli kısa,
meltem denli süreksiz. ne bir gölge,
ne bir ışık bırakmadan -kayan bir yıldız gibi-

gitti sevgin. hiç umursamadın
kayıtsızca çözdün halatlarımı.
ılık düşlerle şişen ak yelkenlerle
denizleri aştım, tepeleri, ırmakları,

karanlık geceye girdim mavi bulutlar içinden.
hem kendimi, hem yolumu yitirdim.
ölümsüzlük olduğunu düşündüm bu anın
gümüş yıldızların da gözlerin.

güldün o zaman, beni uyandırdı gülüşün,
aklım başıma geldi bir anda.
benden ne istiyorsun şimdi söyle.
cennetimin kapısını sımsıkı örttüğün bir sırada?

(türkçesi: gürkal aylan)