Sabahattin Ali – Dağlar

Ba­şım dağ, saç­la­rım kar­dır,
De­li rüz­gâr­la­rım var­dır,
Ova­lar ba­na çok dar­dır,
Be­nim mes­ke­nim dağ­lar­dır.

Şe­hir­ler ba­na bir tu­zak;
İn­san soh­bet­le­ri ya­sak;
Uzak olun ben­den, uzak,
Be­nim mes­ke­nim dağ­lar­dır.

Kal­bi­me ben­zer taş­la­rı,
Hey­bet­li öter kuş­la­rı,
Gö­ğe ya­kın­dır baş­la­rı;
Be­nim mes­ke­nim dağ­lar­dır.

Yâ­ri­mi el­le­re ve­rin;
Sev­da­mı yel­le­re ve­rin;
Yel­le­ri ba­na gön­de­rin:
Be­nim mes­ke­nim dağ­lar­dır.

Bir gün kad­rim bi­li­nir­se,
İs­mim ağ­za alı­nır­sa,
Ye­rim so­ran bu­lu­nur­sa:
Be­nim mes­ke­nim dağ­lar­dır.

Birinciteşrin 1931, İstanbul
At­sız Mec­mua, (7), 15 Aralık 1931