Şiirin soyutluğu somutluğu sorunu çok tartışıldı. Gene de belli bir sonuca varılamadı. Kapalı şiir için soyut, “anlamsız şiir” için soyut, toplumcu olmayan şiir için soyut, hatta yeni şiirlerin tümü için soyut denildi. Gerçi soyut şiirle, somut şiir arasındaki ayrım kesin olarak belirlenmiş değil. Değil ama, işe bu yönden bakanlar da yok denecek kadar az. Soyut […]
Hiçbir sanat yoktur ki sanatçı için özel bir duyarlılık, özel bir seziş, özel bir bakış biçimi gerektirmesin. Bunun bir başka anlamı şiir yazabilmek için şair olmanın, resim yapabilmek için ressam olmanın, tiyatro yapabilmek için tiyatrocu olmanın bir zorunluluk olduğudur, insanlar genelde sanatçıyı sanat yapmakta üst yetenekleri gelişmiş olan insan diye düşünmezler, doğuştan ya da başka […]
İki candarma İdris’i aralarına almış götürüyorlardı. İdris ayaklarına basamayacak haldeydi. Candarmalar çok dövmüşlerdi, fakat seke seke yürümeye çalışıyordu. Bayram namazında İmamköy Camii’ni bastığını ve orada namaz kılanları soyduğunu en nihayet itiraf etmişti. Halbuki böyle bir şeyden haberi bile yoktu… Ne çare?.. Dayak bu… Her şeyi söyletir. En aşağı yedi sene yiyecekti. Seke seke yürüyor, ara […]
bileklerimizi morartmış yeni alman kelepçeleri, otobüsün kaloriferleri bozuldu kaman’dan sonra sekiz saat oluyor karbonatlı bir çay bile içemedik, başımızda prensip sahibi bir başçavuş. niğde üzerinden adana cezaevine gidiyoruz… bi sen eksiktin ayışığı gümüş bir tüy dikmek için manzaraya!
i kurbağalara bakmaktan geliyorum, dedi yakup bunu kendine üç kere söyledi onlar ki kalabalıktılar, kurbağalar o kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım ben, yani yakup, her türlü çağrılmanın olağan şekli daha hiç çağrılmadım biri olsun “yakup!” diye seslenmedi hiç yakup! diye seslenmedi ki, dönüp arkama bakayım ve içimden durgun ve çürük bir suyu düşüreyim ceplerimdeki […]
Bize kanlı bir uykunun, bir kardeşlik sabahı başlatacağı müjdelenmedi. Cinayetten dönen kardeşiniz, gölgesini gizlediği duvarların ötesini görür. Ellerini yıkar ve sizi dünyada bir söz olarak bırakır. Sessiz bir törenle iç geçirme arasında duran yerde gömdüm onları. Ölü oğullar. Kurban hepsi. Sanki onlara, kurban oluşlarını hatırlatmak için var yeryüzü. Yüzleşiyoruz. Sızlanmaya başlayan bir çırpınmada “yeter” diyorum. […]
Hep seni sevdim Yaz kendini anlatırken yaprak yaprak Günler ne çabuk akıp geçti sevgilim Yüzyıllar geçti sanki aradan Yollar yollar boyunca yan yana Hangi yokuşu çıktıysam seninle Kuşlar uçuştular saçlarından Hep seni sevdim, silinmez izi Sevimli şaşkınlıklarımın o yazdan Kır kahveleri kuş sürüleri sonra Konuşmadan oturduğumuz masa iskemle Demli çay, demli çayın buğusu O yaz […]
Dün gece gördüm seni Ay doğarken oradaydın Bir içim suydu çocukluğun Keşke o gün içseydim seni Dün gece ay doğarken Ormanda ışıkla oynaşan Bir mor menekşeydi çocukluğun Keşke o gün koklasaydım seni Ay ışığı saçılırken geceye Oradaydın saçların omuzlarında Fırınlanmış bir meşe tahtasında Yıkasalardı seni yeşerirdi Keşke o gün öpseydim seni
derinden sesler geliyor durduramaz beni aşkın bekle geçinceye kadar yayı daha germe kıracaksın. karanlıkta kımıldayan düşünceyi göremez sendeki göz örtülere büründüğüm şu anda düşmüş senden kumaşlar çıplaksın. eser serin bir rüzgar sen çok sıcaksın koptu senden ellerim, köprü yıkıldı seni benim tarafa nasıl alabilirim uzaksın.
1. kana boyandı kirmenimde yün kuşmarlara, tuzaklara düştüm menevişlendi durgun sularım sedef bir bıçak aldım dostlar güneşi yiyorlar aç kuşlar. aç kuşlar, yorgun işçi yeni çıkan vardiyadan elliyorlar yıldızların kınasını. aç kuşlar, topraktan güneşi bakır bir kap gibi kalaylıyorlar. 2. bense, toy bir çırak kırık keman paslanmış tabanca küflü bir an kurutukmuş papatyalarla kitabın ortasında3. […]
Bir sen yürürsün sokakta, yürürken, Oturursun koltuğa, oturunca. Su, bir senin bardağında en çok su. Bir senin kolların bileziklidir. Bir senin ağzın dudaklı ve sıcak. Bir sen memelisin, ince bellisin Başkaları gitmiş olur, gidince Bir sen yakınsın, uzakta kalınca
sunu bedenini bir dünya haritası gibi dizlerime serip de, yollar aradım yürümek için içime çekmek için hava, koklamak için çiçek ve bir kadın, yaşamı benimle bölüşecek sevdiğim şeyleri sevecek, bir incir ağacından damlayan süt dolarken memelerine çocuklar doğuracak, kara gözleri dünyaya bıkıp usanmadan sorular soran kendiyle yüzleşmekten çekinmeyen, doğayla ve insanla sonuna dek barışkın… yüzünü […]
sigarasını söndüren berber darman duman dinliyor söylediklerimi elindeki makası nerdeyse dünyaya düşürecek yani biz ayrılınca dünya nereye gittiyse “kökünden kesin saçlarımı” diye yineliyorum “sonra toplayıp verin bana, bir ayrılığın andacıdırlar” dokunurken saç tellerime parmakları titriyor her zaman özene bezene taradığı siyah, kıvırcık bir sel boşanıyor ardından gözlerini yumarken aynalar yalnızca makasın sesi duyulan ve kanat […]
Ahmed Arif ile, 1974 yılının bahar aylarından birinde, Ankara ‘da, felsefeci Tuncer Tuğcu’nun Zafer Çarşısı’nda çalıştırdığı Oğlak Kitabevi’nde buluştuk. Bu önceden planlanmış bir buluşma mıydı, yoksa rastlantısal mıydı, şimdi hatırlamıyorum, ama benimle görüşmek istediğini biliyordum. O sıralar Yarına Doğru dergisini çıkarıyorduk. Yazdığımız yazılarda, örnek alınması gereken şairler olarak, başta Nazım Hikmet olmak üzere, Enver Gökçe […]
“Bir şair : Ahmed Arif Toplar dağların rüzgarlarını Dağıtır çocuklara erken” “Hasretinden Prangalar Eskittim” kitabıyla Ahmed Arif’in şiiri de gün ışığına çıktı. Böylece Ahmed Arif’in Türk şiirinde zaten öteden beri sağlamış bulunduğu yer, okurun gözünde de matematik bir kesinlik kazandı. Sanırım, bu yer, bundan sonra en az tartışılır yerlerden biri olarak kalacaktır. Şu yaşadığımız günler […]
Öyle sevdalar vardır, biter biter başlar, Buruk tatlar vardır, ağızda sürüp giden Bir aşka vuran güneş kolayca batmıyor. Yanıyor bin kollu şamdanı, tutuşuyor Ufkunuzda camları göksel konağının Ve bir yaz akşamı buhurdan gibi tüten Hanımellerinin morumsu buğusunda Bekliyor bahçenize dönük balkonunda Sarmaşık gülleri kokladıkça kırmızı Hüzünler, japonfenerleri arasında. Öyle günler var, öyle anlar, hiç bitmeyen! […]
Kaçıp sana saklanıyorum akşam oldu mu Sana dokununca mı denizleniyor masa Senin avcıların mı çok hayvanları kovalayan Sıkıntımın ormanında? Üç beş günümüz var şuracığında Nice oyuncağımızı kırdılar Biz de güzel çocuklardık bahçelerde Sularda alabalık Azla avunmaya alıştık Ne yapalım paramız yoksa Şarabımız bitince yağmura çıkarız Kim güzelleşmiyor öpüşünce.
adımı unuttum adı olmıyan yerlerde ne in ne cin ne beni adem zamanlar içinde kuşlar uçuyor kervanlar geçiyor bir iğne deliğinden çarşılar kuruluyor sarayları oyuncak insanları karınca şehirler zamanları gördün mü bir iğne deliğinden adımı unuttum adı olmayan yerlerde geçip gidenlere bakarak
Ağacım, dört kol çengi kıyamet Her dalımda bir memleket Uzar kollarım uzar Taşımda toprağımda bereket Köklerimden başlar hürriyet Bana çarptıkça anlar Yağmur yağmur olduğunu Rüzgar, rüzgar. Taşımda toprağımda kıyamet Köklerimden başlar hürriyet.
Şiir dediler; emektir dedim Sevda dediler; bilmektir dedim İnsan dediler; sevmektir dedim. Kavga dediler; ilmektir dedim İnanç dediler; -Uğruna usulca- ölmektir dedim Ya tümü dediler; doyasıya YAŞADIM Diyebilmektir dedim
Yüzünün öptüğüm yanı artık çekimser kalamaz Binlerce bayrakla açılmış yürüyor En önde gideni tanıyorum Beyazıt’ta görmüştüm Bir daha padişah geçemez bu sokaktan Düzme mahkemeler kurulamaz. Seninle sarılıp sabahlara kadar uyumamışız Bir cumartesi pazar olmuş kolların arasında Kolların arasında bıçağı duymuyorum Yan yana kenarında pencerenin Sen taşını eteğinde taşımışsın her sabah Ben ellerimde taşımışım her akşam. […]
Bozkır sabahında yanan alnımı Kıyı akşamında buza getirdin Kaya gibi bomboş dikilen gibi Mahzen gibi oyup dize getirdin Bu ilk konuşması elbet kekeler Dilsizimi yeni söze getirdin Cennette ne varsa vadettin bize Cennette ne varsa bize getirdin Yokuşta burkulan dizi okşayıp Sarıp sarmalayıp düze getirdin Çamurlu sulara eğik dudağı İçmesi beklenen öze getirdin Ey benim […]
Uzat saçlarını gecenin balkonundan isteğimin çok tüylü suyuna. Bir orman gecesinde bir kar gündüzünde, gördüm nasıl süzüldüğünü yırtıcı ölüm kuşlarının. Hadi uçsun memelerindeki güvercinler hadi cennet ülkeni sun. Kardeşliğin şarabını istemiyorlar söyle kaç sofra kaldı kurulu? Baktıkça içleniyorum fotoğraflarına yüzlerini öpmüş anneleri ayrılığa benzer çilekeş kadınlar rüzgarlarına vurgun, onlar silahları ve şarkılarıyla hani şuracığından geçerlerdi […]
Diyelim bir masa var önümde Elimde bardak Oturmuş içiyorum Bardak mı Urla mı tuttuğum? Bardağı masaya Tak! Vurdum mu vurdum Masaya dönüyorum Urla, uzak, uzak, uzak Diyelim oturmuş yazıyorum Birden duruyor kalem Bir görüntü ak kağıtlarda Ev ev sokak sokak Yine Urla oluyor konum Bir ağız mızıkam var Üflüyorum Re mi fa sol la Bir […]
Sabahı onlar uyandırır çıplak yüzlerinin ufkundan eksik yaşanmış bir rüyadan gün doğar karanlığı kalır Erkenden açılır dükkan sevda ile yalnızlıktan başka dizilir uykusuz tezgaha ince tül, gamlı ruj ve hazan Mevsimlik ders programları ucuzluk, damping, tek fiyattır sattıkları ipek pazen değil harcanmış gençlik yıllarıdır Günlerce raflarda kalayım çürürse sevdanın kumaşı aşkımı yaşatmaya yeter tezgahtar kızların […]
İnce sızılar duyarım günle gecenin birleştiği yerde yavaş yavaş solan bir çiçeğin solgun ışığı yansımıştır yüzüme oysa gün parlak gökyüzü kızıldır henüz yalnızlıklardan sıyrılıp bir iki yıldız yıldızlardan aldığım bir gülüştür benimki takındığım dudağımın ucundaki derin bir dağ kovuğunda otururum sonra bir kartalla senlibenli birazdan gün solacak sessizlik takınacak kendi sessizliğini istek başlayacak denizden bir […]
Ne korkuyorsun Uyanıp geceleri Ölüm yaşayacağını yokedebilir Yaşadığını değil
Yıldan yıla geçerken hikayeler topladım evlerde, çıkından çıkına doldum taşırdım hiç bir yere sığmayan ölüm dirim haberlerini, çıkamadığım yokuşları bağışlıyorum giremediğim çıkmazları. Doydum gezdiğim caddelerde kovandan kovana delik deşik götürdüğüm uğultulara. Bir kül ki boşuna: Ben unutsam, kimse hatırlamaz. Belki de yenilenmeli ağaçlar. Boyalar devşirilmeli mevsimin yapraklarından, haşarı erguvandan. Yepyeni fırçalar alınmalı çarşıdan, insan eliyle […]
Gücünüz varsa sizin Sözcüğü tutuklayın. Öğrenci, kitap, türkçe En güzel kavramı dilimin Özgürlüğü tutuklayın. Ben ki düşünüyorum Var olduğumdan beri Silahlar bana dönük Savaşlar sizin için Gücünüz varsa artık Usumu tutuklayın. Açtı kendini, bir bayrak gibi işte Ölümün üzerinde Hasan Tahsin… Bu silah başka silah Bu ölüm başka ölüm Gücünüz varsa sizin Ölümü tutuklayın.
i uyu canım sevdiğim yıldızlar alınca yolunu bir dağ elmasına düşte uzat sıcak elini sok ayaklarını sularına yaşamın güne düşünce mavi bir ışık zaman bizim artık aşklar çocukların sevinci bembeyaz sabahlarda yenilgilerin ve yiğitliklerin unutulduğu sabahlarda ii seni görüyorum düşümde yepyeni güneşler içinde ölmezlik ve sevinç ateşten kar sokaklarda bir beyaz papatya gibi sessizlikler otlar […]
penceremde bu gülen gün teli duvaklı bu güzel aydınlık serçe kuşun bu her zamanki telaşı gül diyorum gül hele şöyle aç avcunu saklama benden seni çok göresim geldi gül artık.
sevdimse seni sevmişim rüzgar olmuş peşin sıra esmişim yolumda izlerin var bilinmez gözümde nazların var görülmez. sevdimse seni sevmişim kırk haneli ağızlara düşmüşüm canım ciğerim hürriyetim, sevdimse seni sevmişim
delikanlı sevdalı hey sevdalık mı kaldı sende acıya banmış yüreğin sevdalı düşler yerine hey delikanlı körelme kesme umudunu kesme acı çırpan yürekte de döner tomurcuk çiçeğe bak işte seviverdiğin tan duvakla doğan günle gönlünün can penceresin açıyor ipek mendille haydi delikanlı durma uzan alıver mendili çıkar da sun yüreğinden goncalar goncası gülü delikanlı deli gönül […]
Sevmek Güzel meslek Ama zor Can dayanıyor Dayanmasına Ama yürek Gitti gidecek
en güzel uğraş bizimki ustamız gür sesli yalvaç davut dağ taş söylermiş onunla demir erir zincir zırh olurmuş avucunda. insan evcil sevdalara kapılmamalı ben başeğip kadere küseni sevmem sevdin mi gücün yetmeli sevdaya umutlu olmalı umut ağır yüktür sevdası yüreğini yarmalı çarparken kıskançlık yastığa birlikte baş koymalı. bizim ustamızın sevdası da ünlü yalvaç davut’u bütün […]
Dışardan herkes: – Görmemiş ol, savaş.. İçimden bir ses: – Konuş! Konuş! Konuş! Dışardan herkes: – Böyle uslu, yavaş.. İçimden bir ses: – Savaş! Savaş! Savaş! Dışardan herkes: – Tıkırında işin.. İçimden bir ses: – Düşün! Düşün! Düşün! Dışardan herkes: – Bugüne uy, barın.. İçimden bir ses: – Yarın! Yarın! Yarın!.
Seni bir gün çekip aldılar topraktan, benzedin köksüz bir ağaca. Önce öğrettiler sana uygun adımı, sonra büyük şehirlerini gösterdiler Avrupa’nın. En muazzam saraylar karşısında bile sen evini unutmadın. Varşova’da kaputun kaldı, Dunkerk’te arka çantan. Düştü bütün fotoğrafların Sivastopol’da. Bir şafak vakti Paris’te bıraktın zavallı yüreğini, kurşuna dizilenler karşısında. Lanet okusunlar sana bırak, iyi bir asker […]
barış nedir sevgilim biliyor musun bir köprü müdür üstüne gölgeler düşünce çöken halka açılamadan batan bir şirket iki savaş arasında verilen çay molası mıdır barış yoksa hurdacıya söylediği son sözler mi bisikleti vurulan bir çocuğun söyle sevgilim Einstein’ın Roosevelt’e yazdığı mektup mudur barış Lozan’dan gelen telefon mu Mustafa Kemal’e çöplerini bilimin süpürdüğü bir sokak mıdır […]
her şeyi anladılar sevgilim seviştiğimiz yatakta unutulmuş bir çift kanat bulunca terzilerine gidiyor kentteki kadınlar kendilerine kanat diktirmek için o günden beri
“saçıma dokunma” diyorsun masal saçan bir sesle ekmek gibi dilimlediğimiz yatak sarılmış bize, bırakmak istemiyor kasıklarını öperken “saçıma dokunma” diyorsun dilimde gezdirirken seni, “saçıma dokunma, n’olur” kapısı açılan bahçene girerken bir daha, bir daha anılar dökülüyor göksarmaşıktan ikimiz de biliyoruz bir çözsem saçlarını bir daha söz etmeyeceğiz ayrılıktan saatlerin saçları olsaydı sevgilim bu kadar hızlı […]
bir gün ayrılırsak sevilmekten eskimiş bir renk sanırım kendimi gözbebeğime bakarım senin yüzüne özgü gece gece abone olduğumuz o parkta bulurum kendimi köşe bankta sırt üstü yatıyorumdur söylemem gerek mi bilmem, zırlıyorumdur rıhtımlar dolusu narçiçeği sen birkaç ton körkütük ben bir öyle bir böyle sanıyorumdur kendimi bir gün ayrılırsak gülkurum, çılgın diye an beni de […]
aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim sırt çantalı bir duman gibi bir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güvenkendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken çökerken […]
sevgilim ecza dolabının raflarında bekle beni bir tüp diş macunu, bir şişe siyanür ve zambak kokulu sabunlar sevgilim Büyük Millet Meclisi’nde bekle beni kürsüdeki yerimi ısıt Güzel Konuşma Dersi vereceğim hiç ağzımı açmadan sevgilim iki bilinmeyenli bir denklemde bekle beni matematik tanrısının sonsuzluk evi ve akıl hastanesinin sisli bahçesi sevgilim bir kedi pençesinde bekle beni […]
durmadan taşırdım yanımda üç şeyi iri çakıl tanelerini, çatlamış bir narı bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi ipekten çalınmış umutlarla taşırdım ah sevgilim derdim, ölüm ne kadar çoktu yaşadığımızda. bize hep beyaz mendil sallayan ölüm ki, iki kapısında haki bir yalnızlık dikilirdi ve hatırlatırdı bize, güz kuşlarının uçup gittiği denizleri. bense, yulaf kokan dağlı ellerinde dolaşmak […]